111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111
111

222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222
222

تاریخچه ای از شهرداری و شهر بردسیر

در سال 1332 حدود 65 سال قبل در شهر بردسیر که به مشیز معروف بود به مرکزیت قلعه شهرداری در ساختمانی(مالک فعلی خانم طیاری) واقع در کوچه هلال احمر بعد از کانون پرورش فکری کودکان با مدیریت شهردار افتخاری حاج قاسم برومند معروف به یاورتشکیل گردید که بعد از چند سال از طریق وزارت کشور سمت یافت. روشنایی شهر زیر نظر شهرداری از غروب آفتاب تا ساعت 9الی 10 شب با موتور برقی درمحل کنونی انبار برق در خیابان امام (ره) روبروی بانک ملی مرکزی تامین می شدوآب شهروندان به وسیله درشکه از قناتهای صحراگاو – بهجرد – ابردژ با تحویل یک کوزه آب در مبلغ یک تا دو ریال به درب خانه ها تحویل می گردید و با اولین موتور آب گازوئیلی در کوچه مدرسه زینبیه فعلی درخت ها ی جوی شهر آبیاری می گردید و بعد از آن شهرداری به محل ساختمان ملکی حاج آقا شیروانی واقع در جنوب غربی میدان 17 شهریور و مرحله سوم به ساختمان دو طبقه حاج علی محمد باقرزاده در شمال غربی میدان 17 شهریور انتقال گردید و شهردار بعدی آن به ترتیب آقای حمید سعید وآقای احمدی که اهل یزد بود و بعد از آن آقای هاشمی وآقای خلیلی عهده دار بودند و کمی شهر در خیابان شریعتی(احداث 1340تا1345) فعلی توسعهیافته ومیدان امام احداث و راه سیرجان-کرمان قسمت داخل شهر به خیابان تبدیل وآن قسمت داخل شهر به وسیله شرکتی جدولگذاری و پارک کودک واقع در غرب رودخانه حنفیه وصل به پارک خیابان امامزاده سید محمد به پیمانکاریآقای حاج عباس لطفعلی زاده با دیوار سند مالون محصور گردید و ساختمان منطقه انتظامی وکانون پرورش فعلی (که شمال آن اراضی تل قبرستان شهرو متروکه بود)به وسیله شهرداری احداث گردید و بعد از آن ساختمان هلال احمراحداث شد و کم کم بردسیرتاحدودی چهره شهر به خود گرفت و کارگران شهرداری صبح زود وعصرها ،خیابانهای خاکی و پیاده رو آنهارا آب پاشی می کردند و بعد از مدتی ساختمان مستقل شهرداری باپیمانکاری حاج عباس لطفعلی زاده با شفته آهک و آجر و سقف تیرآهنی احداث شد که به همان شکل باقی است انتخاب شهردار بر عهده انجمن شهر بود وهمسر آقای حمید سعید خانم ناهید امین زاده رئیس شورای انجمن شهر بودوآقای حمید سعید به عنوان شهردار شهرانتخاب شد.آن زمان شهر بردسیر به قلعه مشهور بود که فعلا همین ارگ و ساختمان بهادری در حدود مسجد جامع می باشد واگر از افرادی که از جوشور یا سلورد یا احمد آباد و کریم آباد و بهجرد و گرکان که به شهر می آمدند سوال می شد کجا میروید می گفتندبه قلعه(قله باکسره) می رویم.عمده درآمد شهرداری عوارض دروازه ای آنهم از ذغال چوب و کرک و پشم وحبوبات بود که در خروجی شهر در محلی بنام پست عوارضی واقع در شمال غربی میدان جانباز وصول می گردید و پست عوارضی دیگری در خروجی بطرف سیرجان بود و اراضی تل در مالکیت شهرداری بود از جمله اراضی خیابان طالقانی و اراضی تل صحراگاو و غرب خیابان فرمانداری و تا امامزاده ادامه داشت شهر بردسیر کم کم رونق گرفت و پروانه ساختمانی جهت ساخت وساز صادر شد و اکثر ا از ماما تا مرده شور کسی حمامی به خود نمی دید و حمام های خزینه ای که در بعضی از جا ها هنوز آثار آنها باقی است متعلق به اشراف بودند و خوانین برای خود فردی به نام حمامی و دلاک و نوکر و کلفت و آشپز داشتند .کم کم لوله کشی آب در سطح شهر راه اندازی و امتیاز آن به وسیله شهرداری واگذار می شد و مردم از نعمت لوله کشی آب برخوردار شد ندو حمام های عمومی در سطح شهر توسعه ورونق یافت .مراسم سوگواری آن زمان سید الشهداء علیه السلام از مسجد جامع تا پیر جار سوز بود و مرحوم عباس بهادری ده روز در بردسیر ( با آخوند علومی و علوی و شیخ قاسم خطیبی و حاج آقا طاهری )روضه خوانی داشت .که حاج آقا طاهری از حدود تاسیس شهرداری در این شهر اقدام به ترویج دین اسلام می پرداخت و به قرار اطلاع رنج زیاد و زحمات طاقت فرسایی برای مردم به خود راه دادتا حدی دین و دینداری رونق گرفت از جمله فرمایشات مرحوم آیت الله طاهری قمی (که در اصل نام آن بزرگوار احمد علی عشری طاهری قمی می باشد) این بود که آن زمان روز های ماه رمضان مردم ظهر ها نهار می دادند که بوسیله ایشان و افراد معممی از جمله ملا اکبر در سغرک و ملا مهدی در دیشکان و به همین نحو در سایر روستاهابه مردم آموزش دین داده می شد و مردم به مسائل دینی آگاه شدند.(به قلم منوچهر شاحیدری )تایپ ج خسروی